Паддубоцкая Ганна Віктараўна: успаміны пра вайну

Калі пачалася вайна Ганне Віктараўне было 6 гадоў. Але самыя страшныя моманты ёй запомніліся на ўсё жыццё.

Вайна Ганну Віктараўну заспела ў В. Клетнае Мінскай вобласці Пухавіцкага раёна. Гэтая вёска стаяла ў сярэдзіне лесу і таму немцы з’явіліся там у канцы 1942 года.

Я хачу расказаць адзін з такіх момантаў, які ёй запомніўся лепш за ўсіх. Гэта было ў пачатку вясны 1943 года. На вуліцы стаяла цёплае, сонечнае надвор’е. Брат Ганны Віктараўны, Уладзімір Віктаравіч пайшоў гуляць да свайго сябра, які жыў недалёка ад іх. У доме засталіся: Ганна Віктараўна з малодшым братам, Маці Ганны Віктараўны і дзед. Бацька паехаў у лес. Раптам на вуліцы пачуліся жудасныя крыкі і разрывы снарадаў. Маці Ганны Віктараўны выбегла на вуліцу і ўбачыла, што многія дамы ў вёсцы гарэлі. І Ганна Віктараўна з малодшым братам былі вымушаныя бегчы хавацца ў канцы агарода. А ў гэты час старэйшы брат Ганны Віктараўны, Уладзімір Віктаравіч, вяртаўся дадому, ён спалохаўся і таму вяртаўся дадому агародамі. І калі ён прабягаў каля хлява, у хлеў трапіла бомба, ён выбухнуў. Брат Ганны Віктараўны цудам застаўся жывы. У гэты час у зямлянцы сядзелі Ганна Віктараўна і яе маленькі брат. Ёй было вельмі цікава, што адбываецца на вуліцы. Яна выглянула і ўбачыла: па вуліцы бегла жанчына з дзіцем. Жанчына была абгарэлай, дзіця збег у фуфайцы з абгарэлым тварам. Ганна Віктараўна не можа забыць гэтага моманту.

У тэксце захаваны стылістычны афарбоўка, выпраўленыя некалькі недакладнасцяў звязаных з наборам. З арыгіналам дакумента можна пазнаёміцца ніжэй.