Могілкі ў вёсцы Дрычын – даследаванне
(даслала Прохарчык Юлія)
Як прыемна атрымліваць новыя матэрыялы. На жаль, не заўсёды ёсць час, каб аператыўна выканаць працу і размясціць дадзеныя на сайце. Але, як гаворыцца, лепш позна, чым ніколі.
Мы выкладваем матэрыялы, якімі з намі ласкава падзяліліся Прохарчик Юлія і Бачкарова Алеся.
Юлія і Алеся прарабілі тытанічная праца накіраваная на вывучэнне дрычынскіх могілак, зрабілі фатаграфаванне асобных надмагільных пліт, а таксама сабралі шырокі пласт матэрыялаў па прозвішчах: Лабанок, Мазанік, Шэлег, Прохарчык. Што абумоўлена цікавасцю вывучэння ўласнага роду.
Акрамя гэтага яны валодаюць найцікавымі звесткамі – пасемейнымі спісамі Дрычынскага сельскага Таварыства за 1913 год (у асноўным па прозвішчах Лабанок, Прохарчык, Мазанік), якія былі ўручную перапісаныя пры працы з архівамі.
Спадзяемся, што вам таксама будзе карысны дадзены матэрыял, а можа быць, хтосьці натхніцца гэтымі знаходкамі і захоча вывучыць свой род, даведацца пра гісторыю старэйшых пакаленняў.
Фрагмент з працы
(поўны матэрыял глядзіце ў прымацаваным файле):
Могілкі ў вёсцы Дрычын Пухавіцкага раёна Мінскай вобласці-агульнае апісанне
Восень 2017 года. Афіцыйная назва-могілкі вёскі Дрычын Пухавіцкага раёна Мінскай вобласці (гл. карту) (не блытаць з В.Дрычын Асіповіцкага раёна Магілёўскай вобласці), апісана старая частка могілак. Мясцовая назва-Дрычынскія могілкі (могілкі ў вёсцы Дрычын).
Канфесійная прыналежнасць-праваслаўныя.
Населеныя пункты-аг. Дрычын, в.Калінаўка, в. вясёлае, в. Паддуб’е, в. Ніўкі.
Знаходзіцца ў аг. Дрычын Дукорскага сельскага савета Пухавіцкага раёна Мінскай вобласці, побач з вуліцай цэнтральная (якая праходзіць па цэнтры пасёлка і з’яўляецца часткай трасы Н9341), у цэнтры аграгарадка, з другога боку абмежавана чыгункай Мінск – Асіповічы (бліжэйшы прыпынак – Новае Сяло).
Крыху пра царкву
Царква ў гонар святога Іаана Прадцечы – твор народнага дойлідства – існавала ў вёсцы Дрычын з другой паловы XVIII стагоддзя і была пабудавана на сродкі мясцовага памешчыка Бурымскага з драўляных брусаў у выглядзе выцягнутага крыжа з адным глухім купалам. Унутраная ПЛОШЧА храма складала 25 квадратных сажняў. У званіцы было два звону. У царкоўным архіве за 1879 год захаваліся метрычныя кнігі і спавядальныя спісы вернікаў з 1844 года. Акрамя Дрычына ў парафію ўваходзілі яшчэ 5 вёсак (каля 2 тысяч вернікаў) (Капейна, белае, Груд, Бор, Востраў).
Настаяцелямі Дрычынскай царквы ў розны час былі свяціцелі Васіль Беліновіч (узнагароджаны ордэнам Святога Уладзіміра 4-й ступені), Уладзімір Ржэцкі, Аляксандр Будзіловіч, Аляксандр Шалай. У 1900 годзе ў царкве служыў свяціцель Павел Шыманоўскі (у чын узведзены ў 1879 годзе) і псаломшчык Васіль Костка.
У 1930 годзе царква была зачынена, а праз некалькі гадоў, з пісьмовага пагаднення мясцовых жыхароў, разабрана на будаўнічыя матэрыялы, з якіх пазней пабудавалі сельскую школу.
На месцы царквы цяпер стаяць дамы мясцовых жыхароў, а побач – стары парк.
Арыентыровачна ў 1910-1915 гадах у гэтай царкве служыў псаломшчыкам наш прапрадзед Лаўрэнцій Байбуза.
Геаграфічныя асаблівасці
З поўначы-аг. Дрычын, дамы мясцовых жыхароў, за імі дарога Рудзенск-Мар’іна Горка, з захаду і Усходу – сельскагаспадарчыя ўгоддзі, дамы, з поўдня – чыгунка Мінск-Асіповічы.
Мясцовасць раўнінная з невялікімі ярамі, але старая частка могілак знаходзіцца на ўзвышшы 2-5 метраў у параўнанні з новай часткай. Па ўспамінах сваякоў, гэта ўзвышэнне ўтварылася з-за таго, што могілкі вельмі старыя і невялікія па памерах для старых, але яшчэ дзейных могілак. Людзей хавалі адзін на адным. З-за выкопвання магіл і насыпаў пяску яно «расло» ўверх. Знаходзілі пры выкопванні магіл чалавечыя косткі.
Глеба-дзярновая і дзярнова-падзолістая.
На тэрыторыі старой часткі растуць бярозы, хвоі, клёны, асіны, алешыны, хмызнякі, ёсць зарослая хмызнякамі частку.
На тэрыторыі новай часткі дрэў амаль няма, акрамя іглічных, пасаджаных сваякамі памерлых.
Могілкі існуюць, як і царква – арыентыровачна з XVIII стагоддзя. На верставай карце Беларусі (выдаваліся з 1880 года) могілкі ўжо існуюць (малюнак 4). Прычым яго памеры ў параўнанні з сучаснымі практычна аднолькавыя, супадае форма могілак, што адпавядае ўспамінам сваякоў аб некалькіх пластах пахаванняў на адной абмежаванай плошчы.
Храналагічныя рамкі выяўленых пахаванняў-з сярэдзіны XIX арт. да цяперашняга часу. Ёсць больш раннія пахаванні, але яны размешчаны пад існуючымі.
